Aste berria hasi dugu; solidaritate-ukitua ematen saiatuko gara. Dakizunez, hil honetan (urriak 20) Domund ("domingo mundial de las misiones") ospatzen da eta honek behartsuekiko kezka edo ardura azaleratzen digu. Gaur gure gizartea, hurbilekoa, aztertuko dugu. Telebista piztuz gero, egunkaria irakurriz gero edo edozein tabernatako elkarrizketa entzunez gero, … krisia da mintzagaia. Eta zein adituri entzuten diozun, krisiaren kausa bata da edo bestea da: desazelerazio ekonomikoa, inflazioa, langabeziaren hazkunde kezkagarria.

Baina lehengoan, Informe Semanal saioan, bankari batzuek atentzioa eman zidan datua eskaini zuten: KRISI EKONOMIKOAREN KAUSA GIZAKIEN ANBIZIOA DA. Enpresariaren eta bankariaren anbizioa, diru gehiago irabazi nahi dutelako, eta herritarren anbizioa, beren posibilitateen gainetik erruz erosi dutelako. Ekonomia-kontuetan, dirudienez, inori ez zaigu anbiziorik falta.

Eta beste datu garrantzitsu bat gaineratzen zuten: espekulazioak berehalako aberastasuna, erraz galtzen dena, eragiten du; lanak, ordea (lanak bakarrik), epe luzean irauten duen aberastasuna eragiten du. 

Nik galdera bat dut: ekonomiaren printzipio edo oinarri hauek ez digute guri ikasketetarako balio? Baina diruarekiko anbizioak krisi ekonomikoak eragiten baditu, ikasteko anbiziorik eza eskola-krisi askoren kausa da. Eta lanari dagokionez, nik uste lege horrek edozein giza ahaleginerako balio duela; ikasketetan, lanak bakarrik eragiten ditu epe luzeko emaitzak. Hara, anbizioa txarra izango da ekonomiarako, baina, ikasketetan, anbizio-falta eskola-krisi askoren kausa da.

Ikusi bideoa kantaren testuari erreparatuaz:

https://www.youtube.com/watch?v=jqDEKHwpOJ0