Aldi hartan, Jesus ikasleekin eta jendetza handiarekin Jerikotik ateratzean, Bartimeo itsua, Timeoren semea, eskean zegoen bide- ertzean eseria. Jesus Nazaretarra zela jakitean, deiadarka hasi zen «Daviden Seme, Jesus, erruki zakizkit!». Askok gogor egiten zion isilarazteko; baina hark areago egiten zuen oihu: «Daviden Seme, erruki zakizkit!». Jesusek gelditu eta itsuari dei egiteko agindu zuen. Deitu zioten, esanez: «Izan bihotz! Jaiki, deika ari zaik». Bere soingainekoa jaurtiz, salto batean zutitu eta Jesusengana joan zen. Jesusek galdetu zion: «Zer nahi duzu Nik zuri egitea?». Itsuak erantzun: «Ikus dezadala, Maisu!». Jesusek esan zion: «Zoaz, zeure sinesmenak sendatu zaitu». Une berean ikusmena berreskuratu zuen, eta Jesusen ondoren zihoan bidean.

Jesusen garaian itsu egotea ez zen soilik egoera fisikoa. Gizarteak isolatu, bota, egiten zituen (beste gaiso batzuk bezala) gaisotasuna  bekatu baten ondorio zelakoan. Bartimeok ikusi egin nahi du, ez soilik argitasun fisikoa; bizi duen bizitza tamalgarria ere eraldatu nahi du. Hori da Jesusek eskaintzen diona: bizitza erabat aldatzea.