Narbonan jaio zen (garai hartan inperio erromatarraren zati zen, gaur egun Frantzia) 255. urtean, baina Milanen hezi zen. Diziplina militarra betetzen bazuen  ere,  ez zuen sakrifizio paganoetan parte hartzen idolatriatzat zuelako. Kristau gisa, apostolutza egiten zuen ikaskideen artean beste kristauak bisitatuz eta bultzatuz, eta azkenean, Maximiano enperadorea (Dioklezianorekin  batera inperioa gobernatzen zuena) salatu zuten bere sinesmenarengatik eta espetxeratu egin zuten. Enperadoreak izaera militarra eta erlijio-fedea hautatzera behartu zuen.

Kristau izaten jarraitzea erabaki zuen Sebastianek. Etsita, enperadoreak heriotza-mehatxua egin zion, baina Sebastianek bere fedeari eutsi zion. Haserre, hiltzera kondenatu zuen. Enperadorearen soldaduek estadiora eraman zuten, eta han biluztu ondoren, zutoin bati lotu eta geziz josi zuten, erdi hilik utzita. Hala ere, lagunak hurbildu  eta, bizirik ikustean, Irene, Kastuloren emaztea, izeneko kristau noble erromatar baten etxera eraman zuten.

Lagunek Erromatik alde egiteko gomendatu zioten, baina Sebastianek ezetz esan zien. Enperadore harritu baten aurrean aurkeztu zuen bere burua, hiltzat emana baitzuen, eta kristauak jazartzeko jarrera gogor gaitzetsi zion berak enperadoeari. Maximianok, haserreturik, hil arte zigorkatzeko agindu zuen eta soldaduek, oraingoan, misioa akatsik gabe bete zuten, gorpua lokatz batera botaz. Kristauek jaso eta Apia bidean lurperatu zuten, San Sebastian izeneko katakonba ospetsuan. 288. urtean hil zen.