ALFONBRA MIRAGARRIA

Pin sendia etxe handi batean bizi zen. Egongelan kolorea galdutako alfonbra zahar bat zegoen. Amak bazter batera eraman zuen behin, horren itsusia iruditzen baitzitzaion, eta, mahaitxo bat eta pitxer bat gainean zituela, hantxe utzi zuen.

Ez zekien inork alfonbra hura miragarria zela. Norbaitek "eskerrik asko guztiagatik" esanez gero, alfonbra hegan aterako zen.

Arratsaldero, familia egongelan biltzen zen eta, isil-isilik, telebistari begira egiten zuen denboralditxo bat. Ez zuten inoiz ezertaz hitz egiten; telebistari begira, halaxe ematen zituzten orduak.

Arratsalde batean, ordea, txinpartak botatzen hasi zen telebista eta hondatu egin zen. Zer egin? "Teknikariari deituko diogu", esan zuen aitak. "Eta, hura etorri bitartean, zer?", esan zuen norbaitek. "Gauza ugariri buruz hitz egin genezake". Hala, gurasoak eta seme-alabak lanari, eskolari, lagunei, etxeari eta beste hainbat gauzari buruz hizketan hasi ziren. Ohera zihoazela, txikienak hauxe esan zuen: "Oso gustura egon naiz zuekin guztiokin hizketan. Eskerrik asko guztiagatik". Eta hau esan zuenean, familia osoa, mahaia eta pitxerra gainean hartuta, hegan hasi zen alfonbra eta, halaxe, hegan, leihotik atera zen.

Han goian izarrak oso gertutik ikusi zituzten eta behera begiratuz gero, berriz, hiriko argiak nabari ziren. Orain, Pin familiak, telebista ikusi ezezik, arratsaldero alfonbra gainean hegaldi ederra egiten du hiri gainean eta hainbat gauzaz hitz egiten dute beren artean.