Lau anai-arreba izan ziren kristauek "Koroatuak" izen generikoa eman ziotenak hasieratik, baina edozein izen zuten: Sebero, Seberino, Karkoforo eta Bittoriano. III. mendean bizi izan ziren.

Nagusitasunaren konfiantza irabazi zuten, beren portaera onagatik, erantzukizunagatik eta soldaduen zerbitzu onengatik. Dioklezianok kristauen armada araztea erabaki zuen, matxinatu zitekeenaren, traizioaren eta botere-galeraren mamuak ikusten baititu haien artean. Anai-arrebak atxilotu eta Eskulapio jainko erromatarrari eskaintza bat egitera behartu dituzte, baina baztertu egin dute, eta hiltzera kondenatu dituzte torturatik igaro ondoren.

Erromako Lau Santu Koroatuen eliza IV. mendean eraiki eta normandiarrek suntsitua. XII. mendean Paskual II. aita santuak berreraiki zuen. Juan de San Giovanniren freskoak (1630), bere kupulan, tenpluak gordetzen dituen erlikien martirien historia irudikatzen dute.