IV. mendean jaio zen Sirakusan (Italia), eta Dioklezianoren jazarpenak jasan zituen Erromatar Inperioan. Lucíak, Kristori maitasunagatik birjintasun botoa egina zuenak, ezkontza atzeratzea lortu zuen, besteak beste ama larri gaixotu zelako. Santa Agedaren, Kataniako martiriaren jarraitzailea, mende erdi lehenago bizi izan zena, bere ama gaixoa Santa Agedaren hilobira eraman nahi izan zuen. Erromesaldi hartatik ama erabat sendatuta itzuli zen eta horregatik alabari nahi zuen bideari jarraitzeko aukera eman zion, eta horrela hiriko pobreei bere dote aberatsa ematea erabaki zuen. Zoritxarrez, baztertutako senargaiak mendeku hartu zion Luziari , Paskasio prokontsularen aurrean, hura kristaua zela salatuz, eta martiri hil zen.  Ikusmenaren zaindaria izendatu zuten, Erdi Aroan kondaira batek dioenez, Luzia, epaimahaian zegoela, begiak ateratzeko agindu zieten guardiei, baina berak ikusten jarraitu zuen. Erdi Aroan, Julkio Aita Santuaren  egutegian metatutako atzerapenagatik, Luziaren eguna neguko solstizioarekin bat zetorren, eta, beraz, urteko egunik laburrenarekin. Horregatik,  gaur egun “Santa Luziak gaua laburtzen eta eguna luzatzen du” esatea ez da zuzena.