Kalkutako Ama Teresaren elkarteko bi ahizpa bakarrik bizi zen agure baten txabolan sartu omen ziren. Etxetxoa garbitzen ari zirela hautsez beteta zegoen kobrezko lanpara polita aurkitu zuten. Garbitu eta distiratsu utzi ondoren oso ederra zela ohartu zirenez bietako batek hau esan zion agureari: “Zergatik ez duzu lanpara pizten?” “Zertarako?,-erantzun zuen agureak- ez dut inoiz bisitarik izaten”. Ahizpek astero bisitan joateko konpromisoa hartu zuten eta lanpara piztuta aurkitu zuten beti.

Egun batean ordea lanpara itzalita aurkitu zuten eta zergatia galdetu zioten agureari. Hark pozik eta alai erantzun hau eman zien: “Ez dut gehiago piztu beharko, nire bihotzean gar bizi-bizia piztu baituzue zuek”.