A verdadeira soidade é a morada do home; falsa soidade, o acubillo do individualismo. Hai que ir ó deserto non para fuxir dos demais homes, senón para achalos en Deus.

Realmente non hai soidade máis perigosa cá do home perdido na multitude, que non sabe que está só, nin funciona tampouco cama unha persoa no medio dunha comunidade.

O simple vivir en medio doutros homes non garante que vivamos en comuñón con eles, nin sequera que teñamos comunicación con eles. )Quen ten menos que comunicar có home masa? Con moita frecuencia, quen máis ten que dicir é o solitario; non é que use moitas palabras, pero canto di é novo, substancial, único. É propio del.

O simple vivir só non illa ó home; o vivir en sociedade non provoca a comuñón entre os homes.

Non hai verdadeira soidade, agás a soidade interior. E a soidade interior non é posible para ninguén que non acepte o lugar que lle corresponde en relación cos demais homes. A soidade non é separación.

                                        (Tomé Merton)