Garizuma: Eguneko aditza.

“Aste santua” dator. Jesusen nekaldia eta heriotza gogoratzen den astea. Jainkoa gurekin dagoela gogoratzen zaigu, gizakiaren une latzenak partekatzen dituela esan nahi du. Hala ere, amaiera da garrantzizkoena: bizitza heriotzari gailentzen zaio!

Irakurri datorren parabola:

Gau batean amets egin nuen hondartzan nenbilela Jainkoarekin. Ibilaldian zehar, nire bizitzako eszena asko proiektatzen ziren zeruko pantailan.

Pasatzen zen eszena bakoitzarekin oin-arrasto batzuk hondarrean sortzen zirela nabaritzen nuen: batzuk nireak ziren eta besteak Jainkoarenak.

Batzuetan bi oinatz pare agertzen ziren, eta beste batzuetan pare bat. Horrek asko kezkatu ninduen, konturatu bainintzen, nire bizitzako etaparik tristeenak islatzen zituzten eszenek iraun bitartean, atsekabetuta, larrituta eta garaituta sentitzen nintzenean, arrasto pare bat besterik ez zegoela hondarretan. Orduan esan nion Jainkoari:

-          Jauna, agindu zenidan beti nire ondoan ibiliko zinela. Hala ere, konturatu naiz nire bizitzako unerik zailenetan arrasto pare bat besterik ez zegoela hondarretan. Zergatik, behar izan zintudanean, ez zinen nire ondoan ibili?

Orduan berak erantzun zidan:

Seme maitea. Izugarri maite zaitut, eta inoiz ez zintuzket utziko une zailetan. Hondarretan oinatz pare bat bakarrik ikusi zenituenean, nire besoetan kargatzen zintudalako da ".