A Pascua de Resurrección chámase tamén, Pascua florida. Na Pascua ábrese unha flor, que nace do sepulcro: a vida conseguiu a súa máxima victoria; o home ten motivos para esperar.

 Coa Pascua florece a esperanza. Os que están deprimidos e desencantados, son capaces das maiores empresas. Os discípulos de Xesús, que se dirixían cara a Emaús, pobres e desesperanzados, teñen razóns para recordar. Os que tiñan o corazón apagado séntense acesos. Os que dubidaban de todo, confesan a súa fe.

 Coa Pascua florece a alegría. Alegría irrefreable que ninguén pode apagar, que supera todo sufrimento. Esta alegría é un don do ceo, non se consegue co esforzo humano. Supera tódalas realidades humanas, porque, dende agora, a vida ten sentido.

 Coa Pascua florece o amor. O amor é máis forte cá morte. O amor levou a Xesús á morte; pero a súa morte non é definitiva. Agora podemos perdoar coma El, podemos ama-lo Pai e os irmáns con tódalas forzas e por sempre.