Ocorre nun museo. Uns visitantes observan unha estatua onde a couza comezou a facer estragos. O guía explícalles como sucedeu todo: Esta escultura tan fermosa, di, permaneceu tapada durante moito tempo. Un groso tabique de cal e canto ocultouna das miradas do público. Parece que se tratou de salvala dunha invasión antirrelixiosa.

Pasou moito tempo así ata que comezaron a pica‑las paredes; botáronse abaixo os caliches que afean a igrexa e ponse ó descuberto o seu antigo esplendor. Encóntranse durante os traballos indicios dunha hornacina. A curiosidade failles que a descubran e observan que dentro hai unha fermosa imaxe da Virxe, a mesma que vostedes están a ver agora, pero que está condenada á morte polo mal da couza que garda nas súas entrañas.

Un niño de larvas atopábase no seu interior aparentemente durmidas; faltóulle-lo aire suficiente para reproducirse mentres estivo a estatua oculta; pero, ó rompe-lo tabique acelerouse o mal que tiña: espertou o que tan só durmía.

A talla está aí. O visitante só pode aprecia-lo que queda dela. O que onte foi unha xoia da arte hoxe é só milleiros e milleiros de buraquiños onde se atopan as devoradoras larvas.