Queridos amigos: Agradézovo-la vosa carta. Lina con Xosé e María. Non teñades medo de explicarme as vosas cousas por moi negras que vos parezan. Interésanme. Escribistes: "Non paga a pena que voltes porque moita xente non fai caso diso". Aquí si que vos trabucades de medio a medio. Teño que explicarvos dúas cousas: Unha, que xa estou entre vós, e outra, que case tódolos homes me buscan sen me atopar.

     Agora quérovos lembrar algunhas maneiras de celebra‑lo Nadal:

Cada vez que pensades nos outros, entendéde-lo Nadal. Cada vez que rezades e axudades a rezar, descubríde-lo Nadal. Cada vez que admirades e queréde-la beleza, a vida, a xustiza, a verdade, queredes e admiráde-lo Nadal.

Cada vez que te decides a perdoar, consolar, comprender, crear alegría, anticípa‑lo Nadal. Cada vez que descóbre-las túas miserias e as aceptas e contas contigo mesmo e comigo, deséxa‑lo Nadal. Cada vez que búsca-los pobres, os que non teñen nome, os necesitados, celebras e fas celebra‑lo Nadal.

Sodes suficientemente listos e boas persoas para continua-la listaxe e encontra‑la maneira de celebra‑lo Nadal, o meu Nadal, o voso Nadal.      

Saúdos para os voso pais, irmáns e amigos; para os avós e o máis abandonado do lugar. Estou con cada un de vós.

XESÚS.