Son o irmán Eladio, o verán de 1989 tiven a sorte de poder ir a Guinea Ecuatorial e compartir cos pobres o que vivo e o que son. Fun con outras 120 persoas relixiosas e seglares que decidiron comparti-lo verán cos máis necesitados.

A nosa tarefa no poboado pode resumirse en dúas palabras: catequese e escola. Coa escola, que foi o que máis tempo nos levou, tódolos días, incluso o sábado, dende as 6:30 ata as 2 da tarde. Ensinabámoslle cousas prácticas: ler, as catro operacións, hixiene, construcción de mananciais...Con iso intentabamos liberalos da maior das enfermidades: a ignorancia.

Co Evanxeo procurabamos comparti-la nosa fe en Xesús, o verdadeiro motor das nosas accións e o causante da nosa presencia naquelas terras. Compartir con eles a nosa certeza de que Xesús segue vivo, salvándonos e liberándonos do que nos ata. Para isto, ademais da clase de relixión, tiñamos reunións con matrimonios, coa mocidade para preparalos á confirmación...

Este foi o noso labor en Guinea, onde experimentei a ledicia de darme gratuítamente, a felicidade de carecer de moitas cousas e o estar cercano dos máis pobres.